De definitie van zelfcompassie is dat je warm en begripvol bent tegen jezelf als je het gevoel hebt dat je faalt of dat je je te kort voelt schieten in bepaalde situaties. Je blijft liefdevol voor jezelf, in plaats van je gevoelens te negeren of jezelf onder te dompelen in zelfkritiek. Maar hoe doe je dit eigenlijk? Zeker als je jaren lang zo streng voor jezelf bent geweest en je heel goed bent om je lat altijd weer wat hoger te leggen?
Dat je je eigen uitdagingen creëert en daarmee de lat wat hoger voor jezelf legt, zou geen probleem moeten zijn. Gezonde spanning en uitdagingen in je baan motiveren juist om het beste uit jezelf en je werk te halen. Als je binnen een gezonde werksfeer gewaardeerd wordt voor wat je doet en je voelt dat je met je talenten en drijfveren kunt bijdragen aan zowel de groei en ontwikkeling van een organisatie als jezelf, dan is dat de meest ultieme situatie. Maar in het geval dat dit niet zo is en je het gevoel hebt dat je niet meer goed tot je recht komt in je werk en in jezelf. Of dat je maar door blijft rennen als een kip zonder kop om het allemaal draaiende te houden op je werk en privé, dan is het echt verstandig om op de rem te trappen, je strenge criticus even aan de kant te schuiven en met meer zelfcompassie naar jezelf te kijken.
Gebrek aan zelfcompassie
Ik ben altijd streng voor mezelf geweest en ging overal vol voor, omdat ik niemand wilde teleurstellen. Vanuit het doorschieten in mijn verantwoordelijkheidsgevoel heeft het heel lang geduurd voordat ik de handdoek in de ring gooide. Want als HR Manager wist ik toch hoe het hoorde? Dus hoezo rende ik mezelf voorbij? Ik adviseerde anderen toch juist om goed op zichzelf te blijven passen, op tijd te stoppen met werken en juist naar die werk-privé balans te kijken. Mijn kracht werd mijn valkuil, mijn gedrevenheid sloeg om in een strengheid naar mezelf toe, want opgeven was geen optie. En mijn eigen werk-privé balans was totaal zoek. Ja, ik was privé aanwezig, thuis voor mijn kinderen, mijn man, het huishouden, de boodschappen, het regelen van tripjes, vakanties, ik zorgde dat alles wat gedaan of uitgedacht moest worden, ook gedaan werd. Ik zat hier altijd zo bovenop dat het allemaal wel voor elkaar kwam. Maar rust en tijd voor mezelf inplannen, zat er bijna niet in. Het laten ‘door draaien’ van alles en nog wat was geen probleem, zowel op het werk als privé. Maar in mijn gedrevenheid om alles voor elkaar te krijgen, werd ik alleen maar strenger en strenger voor mezelf. Als iedereen maar happy was. En nu, één jaar na mijn burn-out, ben ik nog steeds lerende om met meer zelfcompassie naar mezelf te kijken en happy te zijn, in plaats van zo streng voor mezelf te zijn. Het is ok, ja het is echt ok als dingen even niet gaan zoals je voor ogen had. Het is ok als je een jaar later nog steeds minder goeie dagen hebt, of dat je minder energiek bent in wat je wilt doen. Het is ook ok, dat als je goeie dagen hebt en wel van alles hebt kunnen bewerkstelligen, dat je jezelf daarvoor mag belonen en trots op jezelf mag zijn.
Wees trots op jezelf en kijk met liefde en zelfcompassie naar jezelf. Wat anderen om je heen ook mogen zeggen of je eigen kritische stem of saboteur die vindt dat je al bij de eindstreep had moeten zijn. Life is a journey met ups and downs. Maar er is maar één jij en daar moet je zuinig op zijn.
Mijn tips voor jou om met meer zelfcompassie naar jezelf te kijken:
- Wees lief voor jezelf en luister goed naar wat je lichaam of mind nodig heeft of aangeeft;
- Dat luisteren naar je lichaam is vaak een uitdaging, je intuïtie, een buikgevoel, een lichamelijke reactie of weerstand zit er echt (en achteraf blijkt die eerste lichamelijke reactie vaak te kloppen);
- Neem bijvoorbeeld voor de start van je (werk) dag een half uur voor jezelf om te wandelen, mediteren, een stuk te lezen of doe een yoga sessie, alles gericht op jou, waar jij blij en zen van wordt, dus met zelfcompassie en lief zijn voor jezelf;
- Als je het lastig vindt om tijd voor jezelf te maken, stel reminders in, dit kan bijvoorbeeld via je telefoon. Maar ook het klaar zetten van je sportschoenen in de gang of je yogamat ergens in het zicht neerzetten zijn friendly reminders om tijd voor jezelf te maken;
- In geval het niet lukt om drie keer in de week iets voor jezelf in te plannen, dan is dat ook ok. Stap voor stap iets opbouwen en je lichaam en jezelf eraan laten wennen is een proces wat je met zelfcompassie kunt opbouwen;
- En als dat strenge stemmetje weer op popt, want geloof me, die stem raak je niet zomaar kwijt, dan kun je ook hier met zelfcompassie naar kijken. Deze stem heeft je waarschijnlijk ver gebracht in je leven. Wees ook dankbaar hiervoor en zeg op een liefdevolle manier tegen jezelf dat je het vanaf nu anders gaat doen. Je mag absoluut doelen stellen en die stem mag er op een milde manier zijn, maar wel met meer balans en zelfcompassie voor jezelf.
0 Reacties